Annelies werd geleefd door haar agenda. Vrijheid? Daar moest haar leven flink voor op de rem

Ze denderde maar door. ’Niet lullen, maar poetsen’ was er met de paplepel ingegoten, maar het brak haar op. Toen moest het roer om. 

Lees meer positieve en inspirerende verhalen in ons 52 pagina’s tellende
gratis digitale magazineFifty Fit and Free

“Het keurslijf, die strakke jasjes, die kon ik maar moeilijk uittrekken. Jarenlang eigenlijk niet,” vertelt Annelies Deinum (56) uit Alphen aan den Rijn. Opgevoed met de gedachte dat je altijd je stinkende best moet doen, kwam Annelies jaren en jaren later tot een punt dat ze niet meer kon. Ze raakte burn-out.

Steeds meer vermoeid

“Ik dacht dat iedereen het leven op die manier ervoer, dat het er gewoon bij hoorde. Dat iedereen zich zo hoorde op te stellen. Vooral op het gebied van werk en studie. Dus ik ging gewoon door. Niet lullen, maar poetsen, zeg maar. Ik had een managementfunctie bij een woningcorporatie en werkte fulltime. Op zich niets mis mee, maar het was een overvolle baan met een hoge werkdruk. Daarnaast deed ik nog zo’n anderhalve dag per week de administratie voor het bedrijf van mijn man. Er bleef maar weinig vrije tijd over.”

Annelies raakte steeds meer vermoeid. “Ik werd geleefd door mijn agenda. Het was constant passen en meten. En na jaren meer dan fulltime werken, was de koek op. “Ik had bij mijn werkgever al een paar keer aangeven dat de druk er wat af moest. Ik was lichamelijk niet fit en wilde het kalmer aan doen. De bedrijfsarts keek al een tijdje met me mee.”

‘Na een kwartier zat ik al te bedenken wat ik daar in godsnaam deed, achter dat bureau’

Om even adem te kunnen halen, nam ze zes weken vakantie op. “Ik reisde af naar Nieuw Zeeland en leek als herboren terug te komen. Ik was wel moe, maar ik dacht dat dat van het reizen en alle nieuwe indrukken kwam. Voor het werk meende ik uitgerust te zijn. De eerste werkdag zat ik na een kwartier echter al te bedenken wat ik daar in godsnaam deed, achter dat bureau. Het ging helemaal niet. Ik werkte nog een paar weken door, op de automatische piloot, maar op aanraden van de bedrijfsarts meldde ik me ziek. Ik had een burn-out.”

Die stap was enorm voor Annelies. “Ik schaamde me er bijna voor. Zo was ik niet opgevoed, zo wilde ik dat niet. Het was een gevoel van not-done’. Doorwerken was het motto. Maar ik kon niet meer. Ik had zelfs hartritmestoornissen waar ik uiteindelijk aan geopereerd moest worden. De arts meende dat de oorzaak stress was. En daar moest ik natuurlijk echt iets aan gaan doen.”

Ziek melden

Annelies wilde op een andere manier aan het werk, maar had geen idee hoe of wat ze dan moest gaan doen. “Op kosten van mijn werkgever ben ik een driedaagse groepscaching gaan doen. Tijdens die dagen, die behoorlijk confronterend waren, onderzocht ik wat mijn werkdoel was voor de toekomst. Ik vond dat coachen zelf eigenlijk wel leuk, maar had daar een flink oordeel op. Ik dacht: iedereen die een burn-out heeft gehad, wil coach worden. Dus dat leek me niet de juiste weg. Toch kon ik het idee niet loslaten en ben uiteindelijk drie coach-opleidingen gaan volgen.”

Ze probeerde nog een tijdje haar oude baan voort te zetten, maar de situatie werd steeds grimmiger en ze zag zich genoodzaakt zich weer ziek te melden. Pas toen ze de juridische strijd uit handen gaf en er bewust voor koos de controle over de situatie los te laten, kwam ze anders in het leven te staan. De coachopleidingen wierpen hun vruchten af. “Door beter te begrijpen wat er nu echt met me aan de hand was en te begrijpen wat me voort dreef, kon ik de situatie beter inschatten en wél een andere koers uitzetten. Ik kreeg tools in handen die me leerden hoe ik in plaats van nog harder mijn best te doen als het even niet zo lekker ging, meer bij zoiets kon stil staan en een pas op de plaats maken. Dus juist niet doordenderen.”

‘De druk is eraf en fulltime werken hoeft ook niet zo nodig meer’

Volgens Annelies blijft het lastig om niet op volle kracht vooruit te gaan, maar ze weet inmiddels tijdig een tegenbeweging te maken. “Dat voelt zoveel prettiger. Dat is pas vrijheid. Op zo’n moment ben ik me er bewust van dat ik een keuze kan maken. Een eigen keuze. Dat is echt een ultiem vrijheidsgevoel.”

Ze doet nu werk wat ze leuk vindt, en geeft online coaching. De druk is eraf en fulltime werken hoeft ook niet zo nodig meer. “Ik ben nu ruim een jaar bezig en het voelt al zoveel beter. Ik zie veel mensen die boven de vijftig vast lopen, die maar doorgaan omdat ze menen door te moeten gaan, geen keuze zien. En het is vaak enorm moeilijk dat adagio los te laten. Het zit in je opvoeding, in een tijdsbeeld of wat dan ook. Ouders zijn daar niet de schuld van, die hadden het over het algemeen goed met je voor, maar in mijn geval -na een fijne jeugd- liep de druk vanaf mijn puberteit op. Ik moest diploma’s halen, een goeie baan zoeken, financieel onafhankelijk kunnen zijn. Ik moest mijn best doen en iets bereiken. Pas op mijn 52ste kwam de omslag. En nu heb ik nog een leven voor me.”

Annelies kan momenteel meer tijd besteden aan haar vier kinderen van rond de dertig jaar en vier kleinkinderen en een bonuskleinkind. “Ik kan er nu veel meer voor ze zijn. Dat is heerlijk. Ik ervaar nu wat vrijheid is. Zowel privé als in mijn werk.”

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top