Caroline woont in een camper en reist de wereld rond

Voor Caroline Hoek (57) kan reizen alle kanten op. Als coach en therapeut is ze geïnteresseerd in de binnenwereld en loopt graag een stukje mee op het pad van haar cliënten. De aardbol verkennen doet ze het liefst alleen. Na 34 jaar besloot ze haar relatie te beëindigen en het roer om te gooien. Haar motto `schaamteloos vrijuit` gaat over trouw zijn aan jezelf, wat een ander er ook van vindt. Ze woont in een camper en begeleidt cliënten online. Zo kan ze waar ook ter wereld blijven werken zonder haar reislust op te geven. Met haar manier van leven hoopt ze anderen te inspireren. Regelmatig houdt ze ons op de hoogte van haar avonturen.

Teruglezen:

Deel I 

Deel II

Deel III

Deel IV

Deel V

Deel VI

 

Hangbrug

Driver Richard, zoals hij in mijn contacten staat, haalt me straks op. Na wederom een zeer onprettige nacht in het polyester beddengoed. Waar mijn zweterige lichaam geen verkoeling vond bij de op volle toeren draaiende piepende en knarsende ventilator. De speaker die naast mijn bed sinds 4 uur opnieuw luid aanwezig was, net als de honden van de overbuurman. Ik hak de knoop door: ik blijf hier geen nacht langer. Omdat ik geen ontbijt in huis heb besluit ik er een te bestellen via de app. Grinnikend om deze ongewone actie typ ik in dat ik Soto mie Bogor wil. Dat was me aangeraden door de vriendelijke jongeman die ik op het station had ontmoet. Ondertussen pak ik mijn rugzak weer in. Zoveel had ik er nog niet uitgehaald, maar het is toch even passen en meten. Onder het toeziend oog van mijn ex had ik mezelf getrakteerd op een mooie Osprey van 35 liter. Het was zo af en toe nog leuk iets samen te ondernemen, maar dat wordt steeds minder. De laatste jaren, al waren we al gescheiden, heb ik nodig gehad om verder `los te weken`. We bleven buren op ons eigen landje. Ik in een yurt (voordat ik die omruilde voor de camper) en hij in een stacaravan. Niet de makkelijkste manier van uit elkaar gaan, maar wel effectief als je tot de bodem wilt gaan. Die manier past mij.

Bij het proefpakken leek het alsof ik niet alles kon meenemen, al was het niet eens zoveel. Ik kwam erachter dat als ik mijn kleding oprol het wel allemaal past. Dus dat doe ik nu ook. Met net de laatste hap van mijn ontbijt komt de app van Richard binnen. Hij staat bij het hek. Nog één keer controleren of ik niets laat liggen, dan kan de deur definitief achter me dicht. Ik schud de hand van de wat gezette Javaan met vriendelijk gezicht en vraag of hij mij vanmiddag wil afzetten bij het station. Opgelucht leg ik de rugzak in de kofferbak om vervolgens naar de verkeerde deur te lopen. Even vergeten dat het hier andersom zit!

De rit van tachtig kilometer duurt bijna drie uur. Even doorrijden zit er hier niet in. Dat is met deze goed Engelssprekende man totaal geen straf. Uit de speakers klinkt een lekker muziekje. Allemaal uit onze jonge jaren (hij is even oud) en voor ik het weet zitten we samen mee te zingen. Het valt me op dat hij een goede stem heeft. Als ik dit uitspreek vertelt hij me in een bandje te zingen. Daar heeft hij nog wel een video opname van die ik graag wil zien. Zo zie en hoor ik hem Johnny Cash zingen met de band op de achtergrond. Zeker niet slecht! Als even later Earth Wind and Fire door de auto klinkt kan mijn dag niet meer stuk. En dan ben ik nog niet eens bij de brug geweest! Als we daar aankomen moeten er entreekaartjes gekocht worden. Met een ondeugende lach vertelt hij me even later dat hij gezegd heeft dat ik zijn vrouw ben. Veel goedkoper dan wanneer je als toerist betaalt. Daar moet ik hartelijk om lachen. `Thank you husband`!

Naar de brug is een pad gemaakt van stenen, gras en klei. Best goed begaanbaar maar nog wel een klim. Ikzelf heb er niet zoveel problemen mee maar mijn gezette metgezel is al snel buiten adem. Natuurlijk pas ik mijn tempo wat aan. Moet er toch niet aan denken dat deze echtgenoot hier een hartaanval krijgt ofzo! Maar hij stelt me gerust dat het heus wel gaat.
Zo komen we bij het plateau vanwaar we de brug op kunnen. Hier staan wat jongens die helpen met een tuigje omdoen. Hiermee kunnen we ons borgen mocht er iets misgaan. Opgewonden zet ik de eerste stap. Ondanks dat ie er stevig uitziet, is de brug nog best wel wiebelig. Niet raar natuurlijk met maar liefst een lengte van 243 meter.

Het is wat mistig dus de omgeving niet zo helder als ik op plaatjes had gezien, maar ik vind dit gaaf! Op 121 hoogte naar bomen kijken die ik anders alleen van onderaf zie is indrukwekkend. De kruinen waaieren wijduit. Verschillende tinten groen maken het adembenemend. Tussen de flarden door doemt soms de grijze bergwand op.  Voor het thuisfront maak een korte video. Als ik gewoon doorloop zou ik zo aan de overkant zijn, maar ik neem de tijd. Wil van iedere stap genieten. Ineens dringt het op een andere manier tot me door. `Caroline je staat hier, omdat je de keuze hebt gemaakt.’ Het vult me met dankbaarheid.

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top