Filmtip: De Beentjes van Sint-Hildegard

Toen ik de trailer van De beentjes van Sint-Hildegard zag, heb ik meteen in mijn agenda gezet wanneer de film in de bioscoop zou draaien. Het voorproefje pakte me gelijk en dat had alles te maken met de blik in de ogen van hoofdrolspeler Herman Finkers. Afgelopen zondag zat ik in een volle filmzaal en ik werd niet teleurgesteld. Ik heb zelden zo gelachen in de bioscoop.

De beentjes van Sint-Hildegard is de eerste bioscoopfilm van de 65-jarige cabaretier Finkers, die ook het scenario schreef. Of eigenlijk heeft hij het bestaande scenario van de Tsjechische film ‘Teorie Tygra’ uit 2016 bewerkt. Hoofdrolspelers Johanna ter Steege en Finkers zelf komen beide uit Twente, evenals regisseur Johan Nijenhuis. Ook Leonie ter Braak, die op dit moment te zien is als kandidaat in Wie is de Mol, is een echte Tukker.

Poëtisch Twents

De film scoort, ondanks dat hij in het Twents is, bijzonder goed in heel Nederland. Hij staat op nummer 1 in de top 20 van best bezochte bioscoopfilms van de afgelopen week en wordt beoordeeld met een 7,9. Ik denk eigenlijk dat dat dankzij het Twents is. Daar wordt de film wat mij betreft alleen maar beter van. De ondertiteling doet vaak geen recht aan de prachtige Twentse uitspraken. Zo is de vader van Gedda “oet de tied gaon”, oftewel overleden. Hoe poëtisch. En er zijn veel meer mooie dialogen en zinnen. Zoals “Het heeft geen nut, maar wel zin’. De stijl van woordkunstenaar Finkers drukt een duidelijk stempel op deze film.

Verstikkende liefde

NRC schreef dat De Beentjes van Sint-Hildegard een nuchtere film over de penopauze is. Wat mij betreft gaat het vooral over hoe verstikkend liefde kan werken en hoe je jezelf kunt verliezen in een relatie. Wat twee mensen aanvankelijk in elkaar aantrok, kan tegen hen gaan werken. De film gaat feitelijk over drie generaties. Gedda is een meester in het betuttelen van haar man Jan. Haar moeder heeft tijdens haar huwelijk altijd bepaald wat goed was voor man Arend was en geeft zelfs geen gehoor aan zijn laatste wens. En ook bij dochter Liesbeth en haar rechtlijnige en jaloerse vriend loopt het relationeel gezien niet bepaald lekker.

“Dat weet jij beter dan ik”

Gedda (Johanna ter Steege) bepaalt werkelijk alles voor haar man Jan (Herman Finkers). Nog voordat hij iets wil doen heeft zij het al geregeld. Dat levert hilarische en ook een beetje tenenkrommende situaties op, waarin Finkers helemaal tot zijn recht komt als acteur. Hij hoeft niet eens iets te zeggen, zijn blik vertelt tijdens de film heel vaak het verhaal. Als hij wel iets zegt, zijn het rake opmerkingen die bij Gedda echter totaal niet aankomen. Op haar vraag of hij nog wat nodig heeft zegt Jan “Gedda, dat weet jij beter dan ik”. Haar reactie is een liefdevolle glimlach. Het enige dat je als kijker denkt is: “Gaat dit al 35 jaar zo? Hoe kan het dat die man niet gek wordt?”

Stiekem verzet

Oma Sinie is nog baziger dan dochter Gedda. Haar man Arend wilde gecremeerd worden en had een speciale plek bedacht waar de as verstrooid moest worden. Maar zijn vrouw laat hem begraven, zodat ze gezellig iedere dag op bezoek kan. Volgens haar hebben mannen geen idee waarom ze op deze wereld zijn en hebben ze leiding nodig van de vrouw. Schoonzoon Jan kan het niet aanzien. Waarschijnlijk heeft hij door dat hij een kijkje krijgt in zijn eigen toekomst. Het leidt tot een stiekem en hilarisch verzet.

Schilderijen aan de muur

Ook bij de scènes tussen Liesbeth (Leonie ter Braak) en haar vriend, die pas bij haar is ingetrokken, voel je ongeloof over de manier waarop hij haar hele leven probeert over te nemen. Niet alleen wil hij ieder moment van de dag weten waar ze is, maar ook rekent hij uit hoeveel vierkante centimeters schilderijen beide aan de muur mogen hangen. Want het moet tenslotte wel eerlijk zijn.

Briljante non-verbale communicatie

Zonder de hele verhaallijn prijs te geven: Jan kiest voor een hele bijzondere manier om onder de bemoeizuchtige liefde van zijn vrouw uit te komen. Hij doet alsof hij aan dementie lijdt, om zo in een verpleeghuis te kunnen wonen. Dat lukt hem ook nog. Vergezocht ja, maar het levert een vermakelijke film op. Wat mij betreft is Herman Finkers de grote kracht achter het succes. De cabaretier beschikt over een non-verbale communicatie die briljant is. Hij heeft in Johanna ter Steege, een actrice met internationale ervaring, een enorm goede ‘aangever’ gevonden. Ter Steege heeft al in heel veel talen geacteerd, maar nog nooit in het Twents. Voor haar is het een droom die uitkomt.

Er valt nog veel meer te vertellen over De Beentjes van Sint-Hildegard. Bijvoorbeeld waar de titel vandaan komt. Maar ik zou zeggen: ga vooral zelf kijken, de film is echt de moeite waard om voor naar de bioscoop te gaan!

Tenslotte nog een mooie metafoor van Finkers over de liefde. Als in een haard twee stukken hout stijf op elkaar liggen, dan gaat het vuur uit. Raken de blokken elkaar maar voor een deel, zodat ze kunnen ademen, dan heb je een prachtig vuur!

 Foto’s:  Maarten van Keller (met toestemming geplaatst)

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top