In Mexico: Maya rituelen en een strandhuis

Jeanette Slagt besloot om op 53-jarige leeftijd opnieuw te beginnen als digitale nomade. Hierdoor heeft ze een compleet nieuwe manier van gepensioneerd leven neergezet.

In 2015 heeft ze vrijwel alles verkocht wat ze bezat. Ze was werkeloos, had een start gemaakt met een eigen bedrijf, maar helaas lukte het concept niet in Nederland. Ze besloot om ‘tering naar de nering’ te zetten: oftewel haar uitgaven af te stemmen op haar inkomsten. En waar kon ze dat beter doen dan in een land waar het levensonderhoud goedkoop is?

Dus boekte ze een ticket naar de Filipijnen en verhuisde. Momenteel verblijft ze in Mexico en heeft Jeanette al heel wat geschreven  voor 50+. Geniet mee van haar avonturen en haar kijk op het leven na je vijftigste. Vorige week kon je alles lezen over kermis in Mexico.

Maya rituelen en een strandhuis

Als ik van het strand af kom waar ik over gewandeld heb hoor ik de drums. In Parque de Fundadores in Playa del Carmen waar ik tijdelijk woon, zijn elke dag wel demonstraties van Maya dansen en rituelen. Vandaag is het een hele grote groep die over het plein beweegt. Mannen, vrouwen en kinderen in kleurrijke kleding, of met vogelkoppen op hun hoofd en luipaard-vellen om hun schouders. Sommigen dik aangekleed anderen half naakt met alleen een lendendoek.

Het geluid van de schelpen om hun enkels klinkt massaal en in de maat met de trommels. Er is een altaar met fruit en groente, honing, graan en kruiden. Het gaat om de oogst deze keer, een gunstige oogst, een dankfeest? Dat is me niet helemaal duidelijk. En de introverte dansstijl en houding van de deelnemers maakt ook niet dat ik het even vraag.

Voor mij dwingt het een bepaalde terughoudendheid af als ik een volk zijn cultuur zie uiten. Een vorm van respect dat ik me niet wil opdringen met mijn video’s en foto’s. Ze dansen, en zo te zien al heel lang, opzwepend en geconcentreerd. Ze zweten en iemand loopt door de groep met drinken. Het is bijna 38 graden en de dansers staan in de volle zon. Het is een kleurrijk spektakel, en iedereen lijkt te weten wat hij of zij moet doen, zelfs de kinderen.

Als de trommels zwijgen wachten de mensen en roepen dingen in een taal die ik niet versta. Als de trommels weer beginnen beweegt de kleurrijke massa mee. Een stukje terug in de muziek koepel staat een klein groepje, zij zingen andere liederen, van God en Jezus. Hun spandoek legt uit dat zij van de Pinkster-kerk zijn en zij aanbidden God. Een andere god dan de Goden die de grote groep aanbidt. Hoewel daar, tussen alle offerranden een afbeelding van Maria staat.

Het moet verwarrend zijn voor een oeroude cultuur om de wortels vast te houden als de conquistadores met hun schepen binnenkomen en hun beelden de plaats in moeten nemen van de onzichtbare goden die in de wind, de zee, de sterrenhemel en de aarde wonen denk ik als ik naar de dansende groep kijk. Als het spektakel achter de rug is loop ik richting huis. Het zweet loopt in stralen over mijn lichaam, het is warm, heel warm en heel vochtig ook. De regen van de afgelopen dagen heeft geen verkoeling gebracht.

Geweldig uitzicht

Als ik later over het strand loop in de richting van een plek waar ik weet dat ik lekker kan eten geniet ik van de natuur om mij heen. De strak blauwe lucht, de warme wind op mijn huid, de struiken die hier in een bijna duinachtig gebied staan, geen hotels te bekennen op dit stukje. En ik negeer de hoogwerkers in de verte gemakshalve. Ik kom een half afgebouwd huis tegen, vol graffiti. Als ik de betonnen bouwval instap en me omdraai is het uitzicht geweldig, ik droom even weg dat dit mijn huis is. Wow, wat een prachtige plek! Waarom is dit nooit afgebouwd? Moet je kijken, die zee en de palmbomen!

Foto: leegstaand huis vol grafitti 

Het strand ligt nog steeds vol zeewier, en het stinkt. Dat negeer ik  maar even net als de stank van rotte eieren die het zeewier produceert als het te lang in de zon ligt. Ik probeer vaak even een momentje te vinden om ‘zand tussen mijn tenen’ te krijgen. Ik mis het schelpen zoeken en de zonsondergangen van de Filipijnen, het gaf me altijd een heerlijk rustig en vrij gevoel. In de stad wonen is niet echt aan mij besteed. Ik hoop dat ik in Mexico een huis vind waar ik contact met de natuur heb en vrijheid, en ver kan kijken.

Ik vervolg mijn wandeling en bedenk hoe lang die ik nu al wacht hier, ik ben een beetje moe van het wachten op de eindeloze bureaucratie in Mexico. De aanvraag voor een tijdelijke verblijfsvergunning is nog steeds in behandeling. En er lijkt niets te gebeuren. Ik ben hier nu al weer een half jaar en nog geen steek opgeschoten. Ik zou willen dat er een Maya dans was om dat proces te bespoedigen, dan zou ik gelijk schelpen aan mijn enkels binden en een luipaardvel omgooien om te dansen. Zelfs in deze hitte, ik zou dansen en dansen en dan blij mijn ID-kaart in ontvangst nemen en eindelijk weer gaan reizen.

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top