Mijn oudste zoon gaat heel binnenkort het nest verlaten. En het schoot me ineens te binnen: een galgenmaal. Je weet wel, zo’n laatste maal voordat je een grote stap neemt. De zoekmachine van Google vulde zich met de tekst galgenmaal en zie daar: een galgenmaal is de laatste maaltijd die een ter doodveroordeelde krijgt voor zijn executie. Het betreft hier gelukkig geen executie, maar wel een laatste keer. En zo stelde ik aan mijn zoon voor dat hij een laatste maaltijd mocht kiezen voordat hij het nest ging verlaten. Want straks is hij zelf aan de beurt om te gaan koken. Ik ben benieuwd…
Hij moest even nadenken, maar al spoedig kwam hij met pangasiusfilet op de proppen. Deze vis is heel zacht van smaak en heeft een zachte structuur. Bovendien zitten er geen graten in, want daar heeft hij een enorme hekel aan. Nu nog een recept verzinnen. Hij had naast de vis nog enkele andere ingrediënten genoemd. En daar heb ik geprobeerd chocola van te maken. Nee joh, geen echte chocola, maar wel een gewaardeerde maaltijd. Het uiteindelijke gerecht vind je hieronder.
De laatste keer thuis eten met het hele gezin aan de grote etenstafel, waar verhalen gedeeld werden, wensen uitgesproken en kleine attenties uitgedeeld aan het uit(z)waaiende kind. Het werd een bijzondere avond(maal). De goeie oude tijd kwam via de nodige anekdotes voorbij. Iedereen werd enthousiast om verhalen te delen en via een bulderende lach belanden we uiteindelijk in de slappe lach. Het was een zeer gewaardeerd, feestelijk avondmaal. En zoonlief? Die kan met een gerust hart uitvliegen…
