Reis mee met Martin en Miriam
Martin en Miriam Lammertink zijn sinds 1989 een setje. Ze wonen samen met dwergteckel Joep en beiden zijn zelfstandig ondernemer. Gezelligheid met vrienden, lekker koken en lachen, daar houden ze van, maar vooral ook van samen reizen. Jaren hadden ze een caravan en daarna kwamen de verre vliegreizen. Tot die eerste camperreis in Amerika. Dat was zo’n geweldige ervaring dat ze gingen dromen van een eigen camper. Die kwam er in 2014, de Lambortinki. De naam is een knipoog naar hun achternaam en het luxe automerk Lamborghini. De eerste korte reizen met hun camper gingen prima en het smaakte naar meer. Scooter achterop en sinds dit jaar gaat Joep ook mee. Inmiddels toeren ze alweer drie jaar regelmatig rond met hun rijdende huis en vanaf nu gaan we Martin en Miriam volgen. We pakken hun reisverhalen op vanaf het begin in 2014 in een wekelijkse blog. Hun reizen zullen ons leiden naar mooie plekken binnen Nederland, maar ook naar Italië, Schotland en San Marino.
Regio Durness
22 juni 2015
Vanmorgen stopte het met regenen en de dag zag er veelbelovend uit. De verwachtingen zijn dat het weer wat stabieler en beter wordt, maar eerst zien, dan geloven. Na het wakker worden hebben we lekker rustig ontbeten en heerlijk lang in onze joggingbroek en fleecevest gezeten. We hadden alle tijd van de wereld, want vandaag bleven we staan op de camping in Durness, The Sango Beach Campsite. Als het weer een beetje zou meewerken, wilden we onze scooter gaan gebruiken om de omgeving wat meer te verkennen.
Tijdens het ontbijt zagen we dat vooraan op de klif een camper vertrok. Die plek was waanzinnig mooi door het uitzicht over de baai en de parelwitte stranden voor de camping. Miriam besloot daarom maar om de eigenaar van de camping aan te schieten met het verzoek of wij onze plek mochten verlaten om op deze fraaie plek te gaan staan. ‘Natuurlijk’ was het antwoord, maar we moesten dan wel meteen verkassen, aangezien er in de loop van de ochtend weer nieuwe campers werden verwacht. Wij hebben dus meteen even alle losliggende spullen opgeruimd, de pootjes van de camper ingedraaid, elektra afgekoppeld en zijn direct naar de bewuste plek gereden om daar ons te vergapen aan het uitzicht.
Nadat we helemaal weer up and running waren, hebben we nog even relaxt gelezen en lekker andere mensen zitten bekijken die voor onze camper langs over het strand liepen. Na verloop van tijd werd de regen minder en leek er een beetje zon door te komen. Wij hebben lekker warm gedoucht in onze camper en ons aangekleed om op pad te gaan. Maar eerst moesten we onze scooter nog van het scooterrek afhalen. Ook dit klusje ging van een leien dakje, dus spullen gepakt en onze helm opgezet om op pad te gaan met onze Grand Retro scooter. We hebben vorige week ’s avonds voor het eerst samen op de scooter gereden. Toen het donker was natuurlijk want het ziet er niet uit, zo’n walvis voorop en een schone jonkvrouwe achterop, dus we hebben het even incognito geprobeerd. Met vertrouwen reden we vanmorgen dan ook van onze camping af en we hadden bekijks! Meerdere mensen lachten toen ze ons voorbij zagen komen. Of dat nu kwam omdat ze de scooter leuk vonden of dat het totale plaatje koddig was om te zien, laten we maar in het midden. Met onze helmen op (moet in het buitenland, zelfs met snorscooter) leken we wel Bob en Annie de Rooij….
Eerst reden we naar Balnakeil Bay, een paar kilometer verder op. We hadden de snelheid er goed in en het zag er flitsend uit toen we door het dorp reden en de weg opeens steil omhoog ging. Met de nadruk op zag, want de snelheid viel ineens terug van 40 kilometer naar nog geen 17 kilometer per uur. Tjonge, toen moest die Chinese scooter stevig zijn PK’s laten gelden. Kijk, het probleem is Miriam. Toen ik in mijn eentje reed, was er geen vuiltje aan de lucht en kon de scooter het makkelijk aan allemaal. Maar goed; we vonden het geweldig om voor het eerst met de scooter door de omgeving te crossen om zodoende meer te zien dan dat je normaal tijdens een wandeling ziet. Nu hebben we diverse uithoeken verkent rondom Durness.
Nadat we de prachtige stranden van Balnakeil hebben gezien, het kerkhof en de omgeving, reden we helemaal door tot voorbij de Smoo Caves, die wij vorig jaar al hadden bezocht, richting het oude historische ruïnedorpje Ceannabeinne Township, een verlaten boerengehucht dat ooit door de Clan Mackay is gesticht en waar tot 1841 nog zo’n vijftig mensen woonden. De ruïnes waren nog te zien, om een indruk te geven van hoe het er ooit uitzag, maar wat ons vooral bij zal blijven zijn de waanzinnige uitzichten. We liepen door de weilanden, staken kabbelende kreekjes over en op de berg aangekomen werden we beloond met de mooiste vergezichten die je je maar kunt wensen. Zelfs met een bewolkte dag als vandaag zag het er nog mooi uit. De schapen om ons heen lopend en niemand te zien, alleen met z’n tweetjes in alle stilte en rust. Geweldig genoten.
Toen we de regen weer zagen aankomen, besloten we terug te gaan naar de scooter om zodoende hopelijk nog droog terug te komen in Durness. Daar moesten we nog even langs de Spar om boodschapjes te doen. Ons voornemen om naast de camper onze biefstukjes te grillen ging niet lukken helaas.
We lagen echt in een deuk als we de motor van de scooter lekker hoorden brommen als we bergaf gingen, maar volledig smoorde als we tegen de berg op moesten. Automobilisten lachten ons vriendelijk toe. Vriendelijk zijn ze hier sowieso allemaal. Ik stond buiten bij de scooter op Mir te wachten toen ze de boodschappen ging halen, en werkelijk iedereen groette en lachte me vriendelijk toe. Uiteindelijk waren we voor de buien binnen in de camper en konden we ons lekker gaan nestelen voor een chille namiddag. Totdat Mir mij verwittigde dat het chemisch toilet nog even geleegd moest worden. Dat is geen favoriet klusje, maar één van de taken van mij. Ik doe alles rondom de buitenkant van de camper en het rijden met de camper. Mir zorgt voor alles binnen in de camper. En dat doet ze goed. Heerlijk kokkerellen en ze maakt het binnen altijd erg gezellig. Plantjes op tafel en een romantische lantaarn op het dashboard maken het knus, met een wonderschoon schilderij op de achtergrond. Laat de avond maar komen. Morgen gaan we de camping verlaten en vertrekken we naar Altandhu, waar we ook een mooie camping gaan bezoeken. Vorig jaar met Neil en Yvonne daar gegeten in de pub die bij de camping hoort. Ook een waanzinnige plek. We genieten!
