Camper

Op reis met de Lambortinki: over stress en soufflés

Reis mee met Martin en Miriam
Martin en Miriam Lammertink zijn sinds 1989 een setje. Ze wonen samen met dwergteckel Joep en beiden zijn zelfstandig ondernemer. Gezelligheid met vrienden, lekker koken en lachen, daar houden ze van, maar vooral ook van samen reizen. Jaren hadden ze een caravan en daarna kwamen de verre vliegreizen. Tot die eerste camperreis in Amerika. Dat was zo’n geweldige ervaring dat ze gingen dromen van een eigen camper. Die kwam er in 2014, de Lambortinki. De naam is een knipoog naar hun achternaam en het luxe automerk Lamborghini. De eerste korte reizen met hun camper gingen prima en het smaakte naar meer. Scooter achterop en sinds dit jaar gaat Joep ook mee. Inmiddels toeren ze alweer drie jaar regelmatig rond met hun rijdende huis en vanaf nu gaan we Martin en Miriam volgen. We pakken hun reisverhalen op vanaf het begin in 2014 in een wekelijkse blog. Hun reizen zullen ons leiden naar mooie plekken binnen Nederland, maar ook naar Italië, Schotland en San Marino. 

Van Lelystad naar Altenstadt

5 september 2015 

Vanmorgen om half zeven werden we wakker en lagen we te draaien in ons warme grote bed in huis. De laatste nacht voordat we op vakantie gaan, zat erop. Eerst nog even lekker douchen en dan alles klaar maken voor de reisdag van vandaag. De bestemming was Italië, want we wilden het Gardameer wel eens bezoeken. Na regelmatige vakanties aan het Lago Maggiore, leek ons een ander meer ook wel een keer de moeite waard. We legden de laatste spullen in de camper, stelden de navigatie in en gingen om kwart voor acht op pad. Het was slecht en regenachtig weer, dus de komende weken zon om ons heen was welkom. Nadat we via Kootwijk de A1 op waren gegaan richting Apeldoorn, om vervolgens naar de grensovergang naar Duitsland te rijden, zagen we dat het erg druk was op de weg. Tot aan Frankfurt was het prima verlopen, maar toen reden we de file in. Daar hebben we een half uur in gestaan en toen de weg vervolgd naar Karlsruhe, Stuttgart, richting München om vervolgens te eindigen in Altenstadt.

Onderweg bij Karlsruhe vielen bij ons allebei de ogen regelmatig dicht, dus toen hebben we op een parkeerplaats even een dutje gedaan. Een half uurtje slapen was voldoende om weer fris op pad te gaan. De camper gedroeg zich voorbeeldig. Hij reed lekker, maakte niet teveel lawaai en met een snelheid van 110 kilometer per uur liep het lekker door. Hoe zuidelijker we in Duitsland kwamen, hoe steiler de wegen tegen de bergen op werden. Daar had ons huis op wielen toch meer moeite mee. Met 115 PK en een zware camper als chassis was het motortje er druk mee. Maar vrachtwagens haalden we nog zonder moeite in, dus het viel best mee. Aangekomen in Altenstadt vond Miriam een camperplaats bij een restaurant. Aangezien we nog moesten eten en geen zin hadden om te koken, besloten we op deze camperplaats te gaan staan. Het bleek gewoon een parkeerplaats, pal voor het restaurant en dus totaal geen privacy. Maar goed, prima voor alleen maar een overnachting.

Camper bij restaurant

Nadat we de camper hadden geparkeerd, hebben we eerst samen een drankje genomen en veel contact gehad via whatsapp met mijn familieleden en een vriend op de motor, die allemaal ook ergens aan het vakantie vieren waren. Leuk om te zien dat iedereen het naar de zin had. We hebben nog geprobeerd om ergens af te spreken om de avond samen door te brengen. Maar de afstanden waren te groot en dus bleef iedereen op zijn eigen locatie om te eten. Dit restaurant met camperplaats had goede recensies gekregen, maar we zijn er inmiddels achter dat dit alleen maar is omdat je er met je camper gratis mag staan en dus een goedkope overnachting hebt. Je moet dan wel in het restaurant eten. Dat hebben we geweten; wat een ballentent. De bediening was slecht, het meeste van de menukaart hadden ze niet en toen we eindelijk het voorgerecht hadden besteld, kwamen ze na tien minuten om te vertellen dat dat er ook niet was. Ok; wat hadden ze dan wel? Doe dat dan maar! Dat bleek een soepje te zijn met een tweetal pasta soufflés erin, met als vulling een soort spinazie of zo. En eerlijk is eerlijk, het was wel lekker. Maar toen er een buslading mensen binnenkwam, raakte de bediening volledig in de stress. Miriam was nog met haar soep bezig toen het hoofdgerecht al kwam en toen namen ze het soepbord van Mir dus mee. Ongelofelijk, maar wel hilarisch! Daarna ging er nog een paar dingen mis en konden we bij het afrekenen ook nog niet pinnen vanwege een storing. De  bediening besloot toch maar excuses te maken voor alles wat er mis gegaan was. We hebben netjes betaald en konden toen lekker weer terug naar ons huisje op wielen. Gordijnen dicht, lampjes aan, kopje thee en een boekje erbij en daarna slapen.

Morgen de laatste 500 kilometer naar het Gardameer. Dwars door Oostenrijk en dan ergens aan het meer een mooie plek zoeken waar we de komende drie á vier dagen kunnen vertoeven. Tot morgen en welterusten!

 

Deel dit artikel

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top