Rare gewoontes in het buitenland om te onthouden

Jeanette Slagt besloot om op 53-jarige leeftijd opnieuw te beginnen als digitale nomade. Hierdoor heeft ze een compleet nieuwe manier van gepensioneerd leven neergezet.

In 2015 heeft ze vrijwel alles verkocht wat ze bezat. Ze was werkeloos, had een start gemaakt met een eigen bedrijf, maar helaas lukte het concept niet in Nederland. Ze besloot om ‘tering naar de nering’ te zetten: oftewel haar uitgaven af te stemmen op haar inkomsten. En waar kon ze dat beter doen dan in een land waar het levensonderhoud goedkoop is?

Dus boekte ze een ticket naar de Filipijnen en verhuisde. Momenteel verblijft ze in Mexico en heeft Jeanette al heel wat geschreven  voor 50+. Geniet mee van haar avonturen en haar kijk op het leven na je vijftigste. Vorige week vertelde ze over haar vierjarige bestaan als nomade.

Foto: Jeanette en haar zoon in Mexico 

Rare gewoontes in het buitenland om te onthouden

Ik heb al reizende best wat rare gewoontes aangeleerd. Of plaatselijke gebruiken overgenomen. Gewoon omdat ze bij mij passen en plezierig zijn, of gezonder. Als je Nederland verlaat, verlaat je ook al die dingetjes die je binnen je eigen cultuur doet, omdat niemand anders in je omgeving dat meer doet, zoals koffie drinken om 10 uur, een van die strikte tijden die Nederlanders hanteren.

Ik herinner me dat ik als jonge blom over de Argentijnse pampa’s reisde, ik geloof dat ik net 18 was, en bij een oer-Hollandse familie daar uitgenodigd werd en strikt om 10 uur kwam de koffie op tafel, met een koekje uit een trommel. Ze vertelden me dat ze al 15 jaar in Argentinië woonden. En terwijl ik naar de rood geblokte keukengordijntje keek kon ik me dat bijna niet voorstellen. Het was zo oer Hollands in dat huis.

Dat soort gewoontes kunnen een vorm van zekerheid in een verder vreemde en wellicht niet al te vriendelijke wereld geven. Maar die wereld zal je nooit omarmen als je niet integreert. Onwrikbaar vasthouden aan je eigen cultuur terwijl je emigreert naar een ander land, zorgt ervoor dat je niet makkelijk mengt onder de plaatselijke bevolking.

Stamppot als het vriest

Op Siquijor woonde een Nederlandse gepensioneerde die eens in de zoveel maanden online bij AH zijn boodschappenkrat vulde, bij zijn zoon in Nederland  liet bezorgen en die stuurde dan alles in een Balik Bayan-box naar de Filipijnen. Een Balik Bayan-box is een verzendmethode die in de Filipijnen een andere importregeling kent en dus minder douane formaliteiten heeft. Het heet, letterlijk vertaald, terugkeerdoos. En is eigenlijk bedoeld voor al die Filipijnen die in het buitenland werken en spullen naar huis willen sturen.

Hij maakte daar, net als zoveel andere expats, gretig gebruik van om Nederland naar de Filipijnen te halen. Hij at strikt alleen Calve pindakaas, Hero jam en doperwtjes van het AH Huismerk. En ik zou liegen als ik zei dat ik het soms niet leuk vond om bij hem een oerhollandse maaltijd met heerlijke jus uit zo’n zakje te eten, maar geloof me stamppot met rookworst smaakt echt lekkerder als het buiten vriest dat het kraakt. Deze meneer kreeg je met geen tien paarden een Filipijns restaurant in, tenzij het door iemand uit het Westen gerund werd. Ikzelf doe het anders, dat vind ik ook de verantwoording als je emigreert, dat je je aanpast. Dat je probeert te begrijpen en dat je dingen aanleert. Ik pak langzaam aan gewoontes uit het land op. Vanmorgen stond ik een eitje te pellen en bedacht ik, o ja, dat zou ik ook eens moeten schrijven, over die eetgewoontes, maar ook andere gewoontes die ik oppak uit andere landen en die heel goed bij me passen.

Foto: lokale markt in de Filipijnen 

Frisse billen

Dat eitje dus, dat is er één. In de Filipijnen kon je overal hardgekookte eieren kopen en dat is een gezonde honger stillende snack. Beter dan een pak koekjes of een zak chips. Ik eet best veel hardgekookte eieren, omdat het lekker is. Ik doe ook zout op een zure appel of een zure mango. Soms zijn die zo gruwelijk zuur en dan met wat zout erop is het opeens veel lekkerder. En dat zout, ook het zout wat je op je eitje strooit is een welkome aanvulling op alle zout die je verliest door het transpireren in het warme klimaat.

En ander ding wat ik aangeleerd heb ik dat ik zelden nog WC papier gebruik. Ik spoel. In de Filipijnen hebben ze daar een speciaal soort waterpannetje voor, heel handig om langs je billen te gieten. Hier in Mexico gebruik ik een fles. En in een tropisch klimaat vind ik dat veel schoner dan de gewoonte om WC papier te gebruiken. Zo heb je altijd frisse billen. Geen schoenen van buiten in huis. Buiten is vies, en met je schoenen aan door het huis lopen neemt, zeker in ontwikkelingslanden, heel veel vuil mee naar binnen. Ik heb voor binnen andere slippers dan voor buiten. Of ik loop op blote voeten door het huis. De schoenen voor op straat staan tegen de muur, rechtop met de tenen omhoog zodat er geen beestjes in kruipen.

Kleine dingetjes

Kippensoep met verse gember. Chicken Tinola. Als het kouder is, dat is al snel als de temperatuur hier 10 graden zakt, dan is kippensoep het beste middel om weer warm te worden. Filipijnse kippensoep, hij is in een handomdraai gemaakt en staat bol van de gember, heel gezond en het maakt je vanbinnen lekker warm. Gember is ook een goed medicijn tegen verkoudheid en vermoeidheid. Als ik keelpijn had of een nare hoest maakte ik vaak gemberthee, niet lekker, want het heeft een soort van bite, een scherpe afdronk zeg maar, maar die scherpte die de gember creëert geneest ook je volle hoest en maakt het slijm los.

Foto: calamansi sap, mini citroen 

Koude rijst of pasta en dan de hete saus erover. Ook zo’n ding. Als je eten hier loeiheet opdient, zoals wij in Nederland gewend zijn druipt het zweet je van het hoofd. En hoewel eten, zeker in restaurants met de airco aan snel afkoelt, vind ik het persoonlijk helemaal niet erg om koude rijst geserveerd te krijgen zoals in de Filipijnen, met de hete saus erover is het dan gelijk op eettemperatuur. Een stuk aangenamer als het gaat om zweten tijdens het eten.

En dan nog alle gebaren zoals een richting aanwijzen aan mensen door je lippen te tuiten in de juiste richting en je hoofd licht omhoog te bewegen. Die moet ik in Mexico echt afleren, want dat is typisch Filipijns. En de ober roepen, hand uitgestrekt, handpalm naar beneden en dan met alle vingers te gelijk hem een beetje naar je toe ‘harken’. Het zijn maar kleine dingetjes, kleine gewoontes, die mijn leven een stuk aangenamer maken, en die heel goed bij me passen, daarom zijn ze ook blijven kleven denk ik. Ik ben benieuwd welke Mexicaanse gewoontes ik nog meer aan mijn internationale leven toe ga voegen de komende jaren.

 

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top